Een portie mildheid

Voor wie het horen wil vandaag, of voor wie het moet horen misschien.

Veel chronisch zieken worstelen met zelftwijfel en zelfverwijt: doe ik het wel goed, heb ik toch weer niet te veel, heb ik toch niet te weinig? Ben ik wel echt ziek of beeld ik het me toch in? Maak ik het zelf erger? Waarom ga ik toch steeds weer de fout in? Als er straks een doorbraak komt, zal ik dan de enige zijn bij wie de testen niets laten zien? Moet ik toch niet gewoon wat harder proberen? Praat ik mezelf te veel de put in? Had die arts dan toch gelijk? Ben ik te negatief?

Herken je dit? Ik hoop dat je de strenge en verwijtende stemmetjes een halt kunt toeroepen en kunt vervangen door een milde, zorgende stem. Een ziekte heeft vaak veel gevolgen en het is logisch als je dat soms/vaak niet trekt. Het is hartstikke logisch als je niet altijd positief kunt blijven. Wees niet te streng voor jezelf, laat je niet gek maken. Je weet zelf hoe het zit.

En soms kun je het 100 keer tegen jezelf zeggen en landt het gewoon niet. Door alles wat je al hebt meegemaakt. Soms heb je gewoon even andere mensen nodig die dit tegen je zeggen. Daarom zeg ik het vandaag. Hierbij een portie mildheid voor iedereen die het nodig heeft.