Stiekem (helemaal niet stiekem) genieten we erg van de mooie schrijfels van Annelies Gramsma. Vandaag mogen we weer een stukje van haar delen. Zo herkenbaar weer!
VERBODEN TE GENIETEN!
Stel je eens voor dat je van je leven geniet. Dat je op maandagochtend in de natuur gaat zitten op een bankje dat een dag ervoor nog drukbezet was maar nu in zalige stilte uitnodigend in het zonnetje staat, helemaal voor jou alleen.
Stel je voor dat je een héle serie uit kijkt – thee en koekjes ruimschoots voorhanden – als je je gebroken en ziek voelt, en er stiekem best wel van geniet dat dat zomaar kan, jij laveloze raddraaier.
Stel je voor dat je zomaar een ijsje haalt, op je goede dag, doordeweeks, als anderen ploeteren achter hun bureau.
Stel je voor dat jij als je je even goed voelt, gewoon iets leuks gaat doen, en niet subiet aan het afwassen, boenen en poetsen slaat.
Stel je voor dat je geniet.
Mag niet hoor, als je ziek bent. Als je een uitkering trekt, moet je immers iedere seconde die overschiet nuttig besteden. Als anderen je huishouden voor je doen, moet je met ieder sprankeltje energie dat je in handen valt, laten zien dat je heus niet lui bent. Je moet vooral altijd en overal laten zien dat je van goede wil bent, boven iedere twijfel verheven. Dat je het er niet zomaar van neemt…
O ja?
En werk jij niet 24/7 keihard aan je herstel? Is rusten niet soms vechten tegen de bierkaai en het moeilijkste wat er is? En vreet pijn niet iedere dag aan je, ook als je geniet? Heeft alles niet gevolgen, zodat niets nog ooit vanzelfsprekend is?
Ziek zijn is keihard werken. En wie keihard werkt, mag genieten. Met volle teugen. Elke dag weer.
Dubbel en dwars verdiend!
Reactie plaatsen
Reacties